De situatie:

Een professional met een prachtig CV, fijne collega’s en een goed salaris.

En toch… elke ochtend dat stemmetje: “Is dit het nou?”

De motivatiebrief wordt wel geschreven, LinkedIn wordt afgestoft.

Maar het blijft bij doormodderen. Want iets anders kiezen voelt vaag – en spannend.

Herkenbaar? Dit is waar veel mensen vastlopen:

alles klopt op papier, behalve je werkhart.

De les:

Een nieuwe richting begint niet met een update van je CV.

Het begint met stilstaan.

Met de juiste vragen durven stellen.

Niet: wat kan ik doen?

Maar: wie wil ik zijn – en wat hoort daarbij?

De rol van training:

Wij begeleiden professionals bij het herontdekken van hun koers.

We maken ruimte voor verlangen, voor twijfel, voor keuzes die écht bij je passen.

En we laten zien: oriënteren is niet hetzelfde als solliciteren.

Het is een investering – in jezelf, in je toekomst.

En het is leuker samen dan alleen.

Het morele kompas:

Niet harder werken, maar wijzer kiezen.

Niet je leven aanpassen aan je werk –

maar je werk laten kloppen met wie jij bent geworden.

De situatie:

Twee mensen in gesprek – een ouder en kind, twee collega’s, een medewerker en leidinggevende.

Beiden met de beste intenties. Beiden met een verhaal dat gehoord wil worden.

Maar niemand luistert echt.

Er wordt gezonden, uitgelegd, herhaald.

En ondertussen stijgt de spanning – of daalt het vertrouwen.

Wat je vaak hoort:

"Maar ik bedoel het goed!"

"Ja maar jij luistert niet!"

"Laat me nou gewoon even uitleggen..."

Wat hier gebeurt:

Beide gesprekspartners willen begrepen worden – dat is menselijk.

Maar als de vaardigheid ontbreekt om te ontvangen,

blijft er niets hangen. Dan raak je elkaar kwijt.

En autoriteit maakt het vaak alleen maar lastiger – het zet druk op het gesprek.

Wie 'boven' staat, voelt zich verantwoordelijk.

Wie 'onder' staat, voelt zich vaak machteloos of te weinig gehoord.

Onze rol als trainers:

We helpen om dit patroon te herkennen én te doorbreken.

Met eenvoudige maar krachtige communicatievaardigheden zoals Luisteren, Samenvatten, Doorvragen (LSD) bouwen we aan ruimte, vertrouwen en begrip.

We oefenen gesprekken waarin wederkerigheid vanzelfsprekend wordt – en communicatie weer écht contact oplevert.

Het moreel kompas:

Goede communicatie gaat niet over winnen of overtuigen.

Het gaat over afstemmen, dragen, luisteren en durven ontvangen.

Daar begint bewust leiderschap – bij jezelf én met elkaar.

De situatie

Samenwerken lijkt vanzelfsprekend.

Je zet mensen bij elkaar, geeft een opdracht – en dan gáán ze toch gewoon?

Maar zo werkt het niet.

In teams of projectgroepen ontstaan snel irritaties.

Iemand reageert traag, doet minder, haakt af.

De rest vult de gaten op – en de oordelen volgen:

“Die doet niks.” “Hij komt zijn afspraken niet na.”

Wat we vaak niet weten: er zit een verhaal achter.

Stress, verlies, onzekerheid. Of gewoon: niemand die ooit leerde hóe je samenwerkt.

Wat gebeurt er dan?

– Er ontstaan aannames en ruis

– Mensen trekken zich terug of nemen juist te veel over

– Het conflict blijft onuitgesproken

– De sfeer wordt stroef – en het werk lijdt eronder

Wat je eigenlijk wilt

Een team waarin gedrag bespreekbaar is.

Waar verschil geen probleem is, maar een startpunt.

Waar samenwerking begint met luisteren – niet met invullen.

Waar mensen zeggen: “Ik wil je begrijpen, niet beoordelen.”

Wat dat vraagt

Vaardigheid in afstemmen.

De kunst van het open vragen stellen.

LSD: luisteren, samenvatten, doorvragen.

En een setting waarin oefenen mag – zonder gezichtsverlies.

Onze rol

Wij begeleiden teams en groepen bij het ontwikkelen van échte samenwerking.

We maken gedrag zichtbaar, oefenen met communicatie en bouwen vertrouwen.

Niet om het ‘gezellig’ te maken,

maar om samenwerking weer werkend te maken.

Samenwerken leer je niet vanzelf

Het is geen kwestie van klik of karakter.

🟠 Het is een vaardigheid. En die kun je trainen – samen.

De situatie:

In veel organisaties is gedrag geïnstitutionaliseerd.

Niet omdat het per se goed werkt, maar omdat het zo gegroeid is.

Zo doen we dat hier. Zo hoort het. Dat is nou eenmaal zo.

Er zijn mallen ontstaan. Manieren van spreken, werken en kijken.

Wie erin past, voelt zich prima.

Wie schuurt, krijgt vaak het stempel: lastig, te gevoelig, of niet goed ingesteld.

Maar de waarheid is: de mal klopt niet meer.

En dat wringt – steeds vaker.

Wat gebeurt er dan?

Mensen passen zich aan, kopiëren gedrag, blijven onder de radar.

Zonder dat het ooit uitgesproken wordt, sturen we elkaar:

Doe maar normaal. Niet opvallen. Sluit maar aan.

En zo wordt onzichtbaar voorbeeldgedrag de stille norm.

Wat je eigenlijk wilt:

Een werkcultuur waarin mensen zich afvragen:

– Bij wie wil ik horen?

– Welk gedrag past bij mijn waarden?

– Wat wil ik voorleven, ook als niemand kijkt?

Wat dat vraagt:

De moed om te reflecteren.

De vaardigheid om ander gedrag te kiezen.

En een omgeving waarin ruimte is om te oefenen – samen, veilig, bewust.

Onze rol:

Wij helpen teams en individuen om hun moreel kompas weer op scherp te zetten.

Niet om nieuwe regels op te leggen,

maar om het gesprek te openen:

Wat werkt nog? Wat niet meer? Wat mag anders?

Het moreel kompas:

Nieuw gedrag vraagt geen aanpassing aan een mal,

maar de moed om de mal zelf ter discussie te stellen.

🟠 Voorbeeldgedrag is pas duurzaam als het klopt – van binnen én van buiten.