Zij hebben geen instellingsprobleem. Wij wel.

Ken je dat? Dat gevoel dat je jezelf wil laten zien. Je werkt hard, bereikt mooie dingen, en toch knaagt er iets. Iets dat zegt: ‘Zie mij, erken mij.’ Dus deel je een post vol successen. Trots? Ja. Maar raakt het ook? Ik zie het vaak: mensen die hun mijlpalen delen – en terecht, want succes mag gevierd worden. Maar ergens voelt het soms alsof er iets ontbreekt. Alsof het harde roepen juist laat zien dat er iets kwetsbaars onder zit: de behoefte om gezien te worden. En soms voelt het zelfs te gepolijst. Alsof er een filter overheen ligt waardoor het niet meer helemaal klopt met de werkelijkheid. We willen allemaal laten zien wie we zijn en wat we waard zijn. Maar echt indruk maken? Dat lukt niet door alleen te vertellen hoe goed je bent. Het lukt als je ook durft te delen waar je tegenaan liep. Die ene les die je onverwacht raakte. Dat kleine inzicht dat je grote stappen liet zetten. Misschien is dat wel de kern: jezelf ontwapenend durven laten zien. Puur, eerlijk, zonder opsmuk. Want gek genoeg: juist die kwetsbaarheid maakt je krachtig én aantrekkelijk. Dat is waar mensen echt door geraakt worden. En misschien hebben we dat allemaal wel weer te leren: de dialoog aangaan. Niet alleen ons eigen verhaal zenden, maar ook luisteren naar die van een ander. Van individualisme naar samenleven. Dat vraagt lef. En dat geldt niet alleen op het werk, maar ook thuis, bij vrienden, bij de sportvereniging. Overal waar mensen samenkomen en elkaar willen begrijpen. Tijdens mijn coaching en trainingen werk ik hier vaak aan: hoe laat je jezelf zien op een manier die klopt? Gewoon echt, zonder mooipraterij. Want juist die eerlijke, ontwapenende verhalen en de ruimte voor dialoog maken dat mensen je willen volgen en horen wat je te zeggen hebt. Herken je dat? Die balans zoeken tussen trots delen en echt jezelf laten zien? En hoe ga jij om met die dialoog, zowel op je werk als daarbuiten? Ik ben benieuwd naar jouw gedachten. Wil je hierover eens sparren? Ik denk graag met je mee!